Wolne wiosenne dni to również okres sprzyjający uprawianiu sportów outdoorowych, które z kolei wiążą się z ryzykiem urazów takich jak złamania, skręcenia, stłuczenia. Planując aktywność w miejscu o ograniczonej lub opóźnionej dostępności służb ratunkowych powinnyśmy być przygotowani do szybkich i skutecznych działań ratowniczych. Rzetelne przygotowanie ratownika na taką ewentualność może zadecydować o losie poszkodowanego, dlatego warto wcześniej skompletować apteczkę oraz opracować plan awaryjny.

Podstawowy skład apteczki pierwszej pomocy obejmuje:

• Opaska uciskowa

• Opatrunek hemostatyczny

• Gotowy opatrunek uciskowy

• Zestaw rurek nosowo-gardłowych lub ustno-gardłowych

• Składany worek samorozprężalny

• Ampułko strzykawka z adrenaliną (wymagana recepta)

• Koc termiczny

• Zestaw drobnych opatrunków

• Antybiotyk do stosowania na drobne zranienia

• Leki przeciw bólowe i gorączkowe

• Antybiotyk o szerokim spektrum (wymagana recepta)

Jedną z pierwszych czynności ratowniczych na miejscu zdarzenia powinno być wykrycie ciężkich krwotoków i ich zatamowanie. Nieocenione w tej sytuacji jest posiadanie zestawu do tamowania ciężkich krwotoków, w skład którego wchodzą: opatrunek uciskowy, opatrunek hemostatyczny, opaska uciskowa. Jeżeli poszkodowany nie krwawi lub krwotok został opanowany, następnym krokiem powinno być zapewnienie drożności dróg oddechowych. Po zatamowaniu krwawienia i udrożnieniu dróg oddechowych priorytetem staje się zaopatrzenie urazów klatki piersiowej, które należy rozpocząć od zaopatrzenia ran penetrujących. Następnym krokiem jest wsparcie krążenia. Statystyki pokazują, że zatrzymanie krążenia w takich sytuacjach często kończy się zgonem poszkodowanego.

Należy jednak przygotować się do działań ratowniczych na wypadek niewydolności krążenia o charakterze wstrząsu anafilaktycznego. Kluczowym działaniem na wypadek rozwijających się objawów reakcji uczuleniowej jest szybkie podanie adrenaliny w postaci automatycznej strzykawki. Stosowanie strzykawek automatycznych z odpowiednio przygotowaną dawką leku zostało uznane przez ERC jako działanie leżące w kompetencjach osób udzielających pierwszej pomocy.

Zaburzenia w gospodarce energetycznej ludzkiego organizmu spowodowane poważnym urazem lub zachorowaniem gwałtownie przyspieszają proces utraty ciepła. Pogłębiająca się hipotermia i związane z nią zmiany w funkcjonowaniu przemian enzymatycznych oraz krzepliwości krwi wpływają niekorzystnie na efekty działań ratunkowych. Działanie ratownicze muszą zmierzać do zapobiegania utracie ciepła przez organizm poszkodowanego poprzez odcięcie czterech podstawowych dróg ucieczki ciepła: kondukcji (kontakt z zimnymi przedmiotami), konwekcji (odrywanie cząsteczek ciepła przez omiatający strumień zimnego powietrza), promieniowania i parowania. Jeżeli to możliwe należy, usunąć z chorego mokrą odzież. Następnie zawinąć poszkodowanego w możliwie dużo warstw materiału posiadającego przestrzenie powietrzne. Zabezpieczenie chorego przed wiatrem i wilgocią ograniczy u niego straty energii cieplnej.