7 maja 2025 roku prezydent RP podpisał nowelizację ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym (PRM). Jedna z kluczowych zmian dotyczy osób bez wykształcenia medycznego – mają one teraz możliwość podania leków ratujących życie z zasobów własnych chorego. Rozszerzenie definicji pierwszej pomocy otwiera drogę do skuteczniejszego i szybszego reagowania przez świadków zdarzenia w przypadku nagłego pogorszenia stanu zdrowia osoby przewlekle chorej.
To niezwykle istotna zmiana, ponieważ dotychczas wiele osób obawiało się podjąć działania w sytuacji zagrożenia, w obawie przed konsekwencjami prawnymi. Nowelizacja rozwiewa te wątpliwości i daje podstawę prawną do podejmowania konkretnych kroków, co może znaczną poprawić przeżywalność w nagłych przypadkach.
Nowa definicja pierwszej pomocy
Po nowelizacji, definicja pierwszej pomocy brzmi: "Pierwsza pomoc – zespół czynności podejmowanych w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wykonywanych przez osobę znajdującą się w miejscu zdarzenia, w tym również z wykorzystaniem wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych, systemów i zestawów zabiegowych (...) oraz produktów leczniczych wydawanych bez przepisu lekarza dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej." (Art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym)
Nowa definicja wprowadza jasność i konkretyzuje zakres działań, jakie mogą zostać podjęte przez osobę udzielającą pomocy. Obejmuje ona zarówno czynności ratownicze, jak i wykorzystanie konkretnych narzędzi i produktów leczniczych, co stanowi duży krok naprzód w zakresie uprawnień osób niemedycznych.
Działanie w dobrej wierze
W sytuacji nagłej i zagrażającej życiu, zgodnie z art. 26 Kodeksu karnego, osoba udzielająca pomocy działa w granicach prawa, podejmując działania w celu ochrony największych wartości – życia i zdrowia. Zakładając dobre intencje i wykorzystanie środków dostępnych na miejscu, osoba udzielająca pomocy może czuć się prawnie chroniona. To oznacza, że nawet osoby bez wykształcenia medycznego, działające pod wpływem stresu i emocji, nie muszą obawiać się sankcji, jeśli ich działanie miało na celu ratowanie życia i było podjęte w dobrej wierze. Taka ochrona prawna jest szczególnie ważna w przypadkach, gdzie czas reakcji ma decydujące znaczenie.
Co to oznacza w praktyce?
Osoba udzielająca pierwszej pomocy może teraz bez obaw wykorzystać leki posiadane przez chorego, np.:
- ampułko-strzykawkę z adrenaliną (przy wstrząsie anafilaktycznym),
- glukagon (w przypadku hipoglikemii i utraty przytomności),
- leki przerywające atak drgawkowy,
- inhalator w napadzie astmy.
Dotyczy to sytuacji, w której osoba poszkodowana jest przewlekle chora i posiada przy sobie środki farmakologiczne przeznaczone do natychmiastowego użycia. Kluczowe jest to, że teraz może je podąć ktoś inny – świadek zdarzenia – co czyni reakcję szybszą i skuteczniejszą.
Dlaczego warto się przygotować?
Odpowiednie przygotowanie zwiększa skuteczność działań ratujących życie i może poprawić przeżywalność. Nasze szkolenia z pierwszej pomocy są zgodne ze znowelizowaną ustawą i obejmują praktyczne umiejętności:
Systematyczne szkolenia pozwalają nie tylko opanować konkretne techniki, ale także nabyć pewność siebie w sytuacjach stresowych. Wiedza teoretyczna wsparta praktyką czyni z każdego uczestnika realnego ratownika, gotowego do działania.
Scenariusze uwzględniane na szkoleniu:
Wstrząs anafilaktyczny
- rozpoznawanie objawów (obrzęk, duszność, pokrzywka, spadek ciśnienia);
- zastosowanie automatycznej strzykawki z adrenaliną (EpiPen);
- procedura WILK: Wezwij pomoc, Izoluj alergen, Lecz adrenaliną, Kontroluj objawy.
Ból w klatce piersiowej (podejrzenie zawału) | rozpoznanie charakterystycznych objawów;
- podanie aspiryny (250–300 mg) – zgodnie z wytycznymi ERC;
- przeciwwskazania: alergia, uraz, krwawienie z przewodu pokarmowego.
Hipoglikemia| objawy: omdlenie, zawroty głowy, agresja, utrata przytomności;
- zastosowanie glukagonu domięśniowo (GlucaGen) lub donosowo (Baqsimi);
- pomoc osobie przytomnej: podanie cukru doustnie.
Astma | objawy: duszność, kaszel, świszczący oddech;
- podanie leku rozkurczowego z inhalatora (np. Salbutamol).
Napad drgawkowy | zabezpieczenie osoby przed urazami;
- nie wkładanie niczego do ust, nie przytrzymywanie siłowe;
- po napadzie: pozycja boczna bezpieczna;
- podanie leku przerywającego napad (Midazolam, Relsed, Buccolam).
Wszystkie te scenariusze łączy jedno: potrzeba szybkiej, śmiałej reakcji – i wiedząc, że działamy zgodnie z prawem i wytycznymi, łatwiej podjąć działania bez wahania. Nowe przepisy to realna zmiana w praktyce pierwszej pomocy. Warto je znać, rozumieć i być gotowym do działania, kiedy każda sekunda ma znaczenie. Nie tylko możesz uratować czyjeś życie – możesz też zrobić to świadomie, odpowiedzialnie i zgodnie z aktualnymi przepisami.